به گزارش گروه دفاعی امنیتی دفاع پرس، شاید یکی از سلاح‌هایی که کاربران زیادی در سطح جهان دارد، سلاح «کلاشینکف» است؛ سلاحی که هر چند برای اولین بار در شوروی سابق تولید شد، اما بعد‌ها نسخه‌هایی از این سلاح پر کاربرد در کشور‌های دیگر حتی در جمهوری اسلامی ایران ساخته و مورد استفاده قرار گرفت.

به همین جهت برای آشنایی با این سلاح، گزارش کوتاهی از انواع مدل‌های کلاشینکف تهیه شده که در ادامه آمده است.

کلاشنیکُو (به روسی: ??????????) که در ایران کلاشینکف و به طور خلاصه کلاش نیز تلفظ می‌شود، خانواده‌ای از تفنگ‌های تهاجمی با «آتش تحت اختیار» است که شامل تفنگ AK-47 می‌شود؛ بنابراین AK مخفف ??????? ??????????? است (به فارسی آفتامات کلاشینکف) و عدد 47 نیز اشاره به سال 1947 که اسلحه مزبور در خط تولید انبوه قرار گرفت، دارد.

نام این سلاح برگرفته از نام طراح آن «میخائیل تیموفیویچ کلاشنیکُو» است و تولید انبوه آن نیز از سال 1947 در اتحاد جماهیر شوروی سابق آغاز شد و با توجه به سهولت استفاده و نگهداری، قدرت بالا، هزینه اندک تولید و دوام زیاد به محبوب‌ترین تفنگ تهاجمی دنیا تبدیل شد.

سلاح‌های آکا-ام (تولید شده در سال 1959 میلادی)، آکا-74 با کالیبر پایین‌تر 5/45 میلی‌متری (تولید در سال 1974 میلادی) و تایپ-56 مدل تولید چین آکا-47 از مشهورترین انواع کلاشنیکف هستند.

از زمان آغاز تولید این سلاح تاکنون بیش از 200 میلیون قبضه کلاشنیکف در شوروی و کشور‌های دیگر ساخته شده و بنابر آمار، مسلسل کلاشنیکف طی 50 سال گذشته بیش از بقیه انواع مسلسل‌ها، چه در دست انقلابیون و چه توسط نیرو‌های نظامی و امنیتی در جهان مورد استفاده قرار گرفته است.

آکا-47 که از فشنگ 39×7/62 استفاده می‌کند، توسط «میخائیل کلاشنیکف» در جریان جنگ جهانی دوم با الهام از اولین تفنگ تهاجمی جهان یعنی اس‌تی‌جی-44 طراحی شد و در سال‌های بعد تغییرات زیادی بر روی این سلاح صورت گرفت.

این تفنگ خشاب‌های 5، 10، 20، 30، 40 و 75 فشنگی دارد و با روش غیرمستقیم و با فشار گاز ناشی از انفجار باروت مسلح می‌شود و سیستم قفل گلنگدن آن از نوع چرخشی است. این سلاح در سه نوع با قنداق ثابت، تاشو از زیر، و تاشو از کنار ساخته می‌شود که نوع تاشو آن به سبب اشغال فضای کمتر و حمل آسان‌تر مورد توجه‌است و به سبب کوچکی و سبکی نسبی در جنگ‌های چریکی (پارتیزانی) کارایی دارد.

کالیبر اصلی آن 7/62 میلی‌متر است، ولی در کالیبر‌های دیگر نیز ساخته شده؛ بدنه آن از فولاد نرم ساخته بوده و دیگر بخش‌ها پرس‌کاری شده است، اما در سال 1959 ساخت نوع AKM آغاز شد که برخلاف مدل آکا-47 بدنه این سلاح ورقه پرسکاری بود و در بخش‌های دیگر تغییراتی نیز داده شد.

AKMS روسی

در این مدل، S آخر به خاطر قنداق تاشو بودن سلاح است که به تقلید از mp 44 نازی‌ها ساخته شد؛ البته akm مدل مدرنیزه شده ak 47 type 3 است که با تغییرات بوجود آمده، حدود نیم کیلو از وزن سلاح کاسته شد.

MPi-KMS72 آلمان شرقی

اسلحه MPi-KMS72 ساخت آلمان شرقی سابق که یک کپی از AKMS روسی محسوب می‌شود، از باکیفیت‌ترین مدل‌هایی است که کلاش به خود دیده و حتی مدل اصلی روس را به رقابت می‌طلبد؛ مشخصه اصلی این سلاح قنداق تاشو از بغل است که منحصر به این سلاح بوده البته بعد‌ها این نوع قنداق نیز توسط کشور‌های دیگر کپی شد.

PMKM لهستانی

این کپی از طرح کلاشنیکف یک کپی مستقیم و نزدیک‌ترین کپی به AKM اصلی روسی است، این مدل تفاوت خاصی با AKM نداشته و تنها راه آسان تشخیص آن خواندن علامت‌های جلوی برگه ناظم آتش است.

ak 47s چینی

این مدل از ak 47 type 3 توسط روس‌ها در چین راه اندازی و تحت لیسانس تولید شد؛ لذا تفاوت خاصی با مدل تایپ 3 ak 47 نداشت.

type 56 چین

اما پس از تولید AKM و جایگزینی ak 47‌ها با آن در ارتش شوروی سابق، چینی‌ها بدون اجازه شوروی سابق دست به کپی AKM زدند و تایپ 56 را پدید آوردند؛ به همین دلیل شوروی با آن‌ها قطع همکاری کرد و دیگر در تولید، کمکی به چینی‌ها نکرد.

پیش از این چینی‌ها اسلحه سیمینوف یا sks را نیز کپی کرده بودند و نام اون رو هم تایپ 56 گذاشتند، اما این کپی ناقص الخلقه از AKM، خیلی خوب از کار در نیامد؛ بنابراین تایپ 56 درحقیقت مخلوطی از akm و ak 47 قدیمی است که با کیفیت و ظرافت بسیار کمتری تولید شد.

نشانه مشخص آن هم سر نیزه خاصی است که در این اسلحه بکار رفته است.

aks چینی

تایپ 56 مدل قنداق تاشو از بغل یا همان تایپ 56 سری 2، محصول دیگری از کپی برداری ناقص چینی‌ها از تایپ 56 اولیه است؛ اما مدل دارای مشکلات جدی، نظیر کاور بسیار لق و بی کیفیت، نگه دارنده‌های پین بسیار بی کیفیت، مشکلات در چمبر و جا رفتن گلوله‌های مختلف بوده و همانند مدل اول تایپ 56 امکان نصب ترمز دهانه و یا شعله پوش روی آن وجود ندارد.

«مَعادی» مصری

یکی از کپی‌های پر کیفیت و خوب از سری کلاش در خاورمیانه، در مصر تولید می‌شود. این مدل که مَعادی (نام شرکت سازنده آن) نامیده می‌شود، کپی از AKMS روسی بوده، اما با قنداق تاشو از بغل به سبک MPi-KMS72 آلمانی با اندکی تفاوت در ظاهر.

PMK رومانیایی

رومانی به عنوان یکی از کشور‌های بلوک شرق از تجهیزات روسی زیادی استفاده می‌کرد لذا اسلحه کلاش نیز نزد این کشور بسیار محبوب بود؛ به همین خاطر رومانی چندین مدل با اقتباس از طرح این سلاح تولید کرد که نزدیک‌ترین آن‌ها به مدل اصلی akm همین مدل PMK است؛ ویژگی بارز این مدل فروارد گریپ چوبی یکپارچه با کاور لوله آن است که به کنترل پذیری سلاح کمک شایانی می‌کند.

مدل g این سلاح که در تصویر بالا دیده می‌شود، نمونه نیمه اوتوماتیک و بدون حالت رگبار این سلاح است.

m70 - b1 یوگسلاوی

این مدل که ساخت یوگسلاوی محسوب می‌شود نیز از جمله کپی‌های دیگری است که سازندگان آن، ایده کلی را از سری ak گرفته و بنا به نیاز‌های خود یک سلاح جدید تولید کردند؛ البته با وجود ترکیبات عجیبی که این سلاح دارد، بسیار پر کیفیت و از نمونه‌های قابل قبول کلاش است.

این مدل از بدنه‌ای بسیار نزدیک به تیربار rpk به جای بدنه فلزی معمول کلاش استفاده می‌کند که با ضخامت 1/5 میلیمتر بسیار محکم و قوی تر، اما به طبع بسیار سنگین‌تر است. این سلاح قابلیت شلیک نارنجک تفنگی را دارا بوده؛ به همین منظور یک سایت نشانه گیری نارنجک روی سیلندر گاز این سلاح نصب شده است.
مشخصه خاص و تفاوت‌های ظاهری این سلاح با مدل‌های دیگر کلاش قبضه تپانچه‌ای متفاوت، سایت نشانه روی نارنجک و کاور لوله چوبی بلندتر و با سه سوراخ است.

«تبوک» عراق

سلاح تبوک همان گونه که از ظاهر آن پیدا است یک کپی از مدل M70 ساخت یوگوسلاوی سابق است؛ این سلاح در صنایع «القادسیه» عراق تولید می‌شد که پیش از جنگ با ایران توسط شرکت «زاستاوا» یوگوسلاوی راه اندازی شده بود.

این سلاح هم بواسطه راه اندازی ماشین آلات تولید توسط شرکت اصلی سازنده M70 از کیفیت بالایی برخوردار بود و با توجه به استفاده از بدنه ضخیم و سنگین‌تر همانند ام 70 و rpk دوام پذیری به نسبت بهتری دارد.

AMD- 65 مجارستانی

مجارستانی‌ها از جمله کشور‌هایی بودند که تصمیم گرفتند از تصور کلی AK استفاده کرده و سلاح خاص خودشان را بر پایه آن طراحی کنند. نتیجه کار سلاح جالب amd 65 شد. این مدل به نوعی اولین مدل «کاربین» و کوتاه شده AK بود که بر خلاف طول معمول 3/16 اینچی لوله در سری AK، از یک لوله 5/12 اینچی استفاده می‌کند.

این سلاح جمع و جور بر خلاف دیگر AK‌های کوتاه شده که به سبب کوتاهی لوله و تغییرات در فشار گاز وارده به پیستون معمولا نیاز به وسیله دهانه مخصوص برای عملکرد مطمئن دارند از یک ترمز دهانه ساده استفاده کرده و مشکل خاصی در دوام پذیری ندارد.

این سلاح شهرت بدی به آسیب دیدن و خراب شدن در اثر ضربه در میاد نبرد دارد که می‌تواند ناشی از پیستون گاز بدون پوشش مناسب آن باشد. همچنین به علت نحوه قرار گیری سایت نشانه روی روی AK‌ها در وسط سلاح و ترکیب این موضوع با کوتاه‌تر شدن لوله، این سلاح از فاصله میان روزنه و مگسک (sight radius) کمی برخوردار است لذا امکان شلیک با دقت در فواصل بالا به راحتی با این سلاح فراهم نیست.

مدل pm md 63 رومانی

مدل ام دی 63 رومانی همانطور که در توضیح مدل AIM G این سلاح که نسخه نیمه اتوماتیک است توضیح دادیم، از کلاش‌های بسیار با کیفیت و با شباهت بسیار به مدل اصلی AKM روسی است. این مدل غیر از مواردی که از یک فروارد گریپ چوبی استفاده می‌کند، تفاوت ظاهری خاصی ندارد، اما معمولا چوب این کلاش‌های رومانیایی قرمز رنگ‌تر بوده و قسمت گلنگدن و بولت کریر آن رنگ و جنس کروم مانندی دارند.

زستاوا ام 92 یوگسلاوی

زاستاوا ام 92 از دیگر معدود مدل‌های 7/62 کلاش با لوله کوتاه شده است. این سلاح که تقلیدی از aks 74 u روسی است، اما در کالیبر 7/62*39 ساخته شده خیلی موفق نبوده که از دلایل مهم آن لگد بسیار شدید این سلاح به سبب کالیبر 7/62، لوله کوتاه و دقت کم سلاح است.

با توجه به موضوعاتی که در سطوح بالا ذکر شد، باید گفت که مدت‌ها است از مشهورترین اسلحه دنیا به عناوین مختلفی کپی برداری شده و ساخته می‌شود به نحوی که از زمان پیدایش اسلحه «کلاشنیکوف» تا به امروز، بیش از یکصد نسخه تقلبی ساخته شده که پروژه اکثر آن‌ها، شکست سنگینی را پذیرفته اند.

کمیته بین‌المللی صلیب سرخ انجمن و سازمان غیردولتی انسان‌ دوستانه است که مقر اصلی آن در شهر ژنو سوئیس است.

کمیته بین المللی صلیب سرخ چه سازمانی است
 
ایده تأسیس این سازمان پس از جنگ داخلی ایتالیا در سال 1859 توسط یک سوئیسی به نام هنری دونانت مطرح شد و سپس در سال 1863 با همراهی چهار نفر دیگر بنیان‌گذاری شد.

کمیته بین‌المللی صلیب سرخ یکی از اعضای نهضت بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر است. نهضت جهانی صلیب سرخ، یک سازمان بین المللی است که وظیفه کمک رسانی به افراد آسیب دیده از حوادث طبیعی و ساخته دست بشر را در سطح جهان برعهده دارد.

صلیب سرخ با تلاش چه کسی تاسیس شد

در سال 1859 میلادی تاجر جوان سویسی  هانری دونانت به قصد انجام معاملات تجاری از شمال ایتالیا عبور می کرد.

که یک روز قبل از آن  جنگ خونینی بین نیروهای فرانسوی و ایتالیایی از یکسو و قوای اتریشی از سوی دیگر در شمال ایتالیا در منطقه بنام سولفرینو بوقوع پیوسته بود . درین جنگ بیش از سیصدو بیست هزار تن نیروهای رزمی طرفین باهم درگیر بودند، که درنتیجه حدود چهل هزارتن کشته وزخمی در میدان  جنگ بدون پرستاری بجا مانده بودند.

کثرت تعداد زخمی ها سبب شده بود که کارکنان پزشکی نظامی به وضعیت اسفبار آنان نتوانند رسیدگی کنند. زخمی های جنگ در حالت مرگبار و وخیمی قرار داشتند، آنان با مشاهده هرکس با ناله والتماس طلب کمک می کردند، وبا گذشت هر ساعت چندین نفر جانشانرا از دست می دادند. فریاد صداهای هولناک از هرسو بگوش می رسید، در نتیجه هانری دونانت با مشاهده چنین وضعیت ناهنجار تحریک واز ماموریتی که پیشروداشت منصرف می شود، وی به   مراقبت و مداوای زخمی ها مشغول می شود و از ساکنان نزدیک منطقه سالفرینو نیز دعوت می کند تا در این امر انسان دوستانهبه او کمک کنند، این باعث شد که برای اولین بار  گروهداوطلبان را به منظور درمان مجروحان جنگ تشکیل داده شود، ومقدار پولی راکه برای تجارت همراه داشت برای مداوای زخمی ها به مصرف برساند.

زمانی که هانری دونانت از معالجه مجروحان فارغ می شود و به سویس باز می گردد، کابوس رویای جنگ و پیامد های ناگوار آن، همواره او را آزار می داد.

این موجب شد که در سال 1862 م کتابی را تحت عنوان ( خاطره سالفرینو ) به خرج شخصی اش منتشر ساخت. او  دراین کتاب ضمن شرح داستان جنگ سالفرینو و عواقب ناگوار جنگ دو پیشنهاد کلیدی را نیز در آن گنجانید.

پیشنهاد اولی او این بود: که آیا این امکان وجود ندارد که درحالت صلح دواطلبان تربیت شوند تادر حالت جنگ این دواطلبان به درمان مجروحان جنگ بپردازند.

پیشنهاد دومی هانری دونانت چنین بود : باید قوانینی ایجاد شوند که مصونیت این دواطلبان را در میدانهای جنگ تامین کند به عبارت دیگر نیروهای متخاصم نباید این داوطلبان را که مشغول معالجه زخمی های جنگ هستند مورد حمله قرار دهند.

تاریخچه ورود ایران به کنوانسیون بین‌المللی صلیب سرخ

نخستین کوشش ایرانیان برای پیوستن به کنوانسیون‌های بین‌المللی در مورد تشکیلات بین‌المللی صلیب سرخ به دوران پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار باز می‌گردد. ایران در زمان حکومت او و در دسامبر سال 1874/شوال 1291، کنوانسیون مصوب 1864 ژنو را پذیرفت. اما عملاً برای دهها سال پس از این تاریخ هیچ‌گونه اقدامی برای تأسیس مؤسسه، یا سازمانی که عامل اجرایی این کنوانسیون در ایران باشد صورت نگرفت.

 در طی این سالها، جدی‌ترین کوشش ایران در این زمینه، اعزام نماینده‌ای به سومین کنفرانس بین‌المللی صلیب سرخ در ژنو در سال بود. در این کنفرانس، عبدالصمد ممتازالسلطنه سیاست‌مدار و وزیر مختار وقت ایران در پاریس، نقش بسیار مهمی در تبیین نگرش جوامع اسلامی به نشان بین‌المللی صلیب سرخ داشت و توانست موافقت کنفرانس را در پذیرش نشان شیر خورشید سرخ به عنوان نشان رسمی دولت ایران برای جمعیت خود اخذ نماید.

این نشان چند سال بعد از این زمان مورد تأیید کنفرانس دیپلماتیک صلیب سرخ در ژنو نیز قرارگرفت. اگر چه همچنان هیچ نهادی از سوی دولت ایران برای انجام وظایف مربوط به صلیب سرخ بوجود نیامد. فعالیت‌های مربوط به این مؤسسه تنها در اثر کوششهای شخصی افراد و به صورت غیرمتواتر انجام می‌شود. از جمله، تلاشهای دکتر امیرخان اعلم (مشهور به امیراعلم، از جمله دانش آموختگان ایرانی در اروپا در رشته پزشکی و از بنیانگذاران چند بیمارستان به سبک غربی در ایران) در خلال جنگ‌های داخلی ایران بین مستبدین و مشروطه خواهان در سالهای پس از پیروزی انقلاب مشروطیت ایران بود

نشان شیر و خورشید سرخ

در سال 1929 کنوانسیون ژنو در سومین نشست خود پس از به پایان رسیدن جنگ جهانی اول که در کشور سویس و شهر ژنو بر‌گزار شد نماینده دولت ایران و دولت ترکیه از شرکت کنندگان در کنفرانس خواستند که نشان شیر و خورشید (ایران) و هلال احمر (ترکیه) در سراسر دنیا به رسمیت شناخته شود. .این کنوانسیون پروانه داد که ایران از نشان خود یعنی نشان شیر و خورشید سرخ ایران و ترکیه از نشان هلال احمر استفاده کنند و این دو نشان از جانب کنوانسیون به رسمیت شناخته شد.

در سال 4 سپتامبر 1980 پس از انقلاب اسلامی 1357، حکومت اسلامی رسماً اعلام کرد که نشان شیر و خورشید را دیگر استفاده ننموده از این پس فقط از نشان هلال احمر استفاده خواهد نمود.در23 ژوئیه 2000 حکومت جمهوری اسلامی به دولت سویس اعلام داشت که حق این را محفوظ می دارد که هر گاه که بخواهداز نشان شیر و خورشید سرخ دوباره استفاده کند و از وزارت خارجه سویس در خواست کرد که دولت سویس دیگر کشورهای عضو کنوانسیون ژنو 1949 از تصمیم جمهوری اسلامی ایران آگاه سازد.

پذیرش نماد شیر و خورشید سرخ

یک دهه بعد از اتمام جنگ جهانی اول، کنفرانس مهم دیپلمات‌های جهان در سال 1929 میلادی در شهر ژنو، عرصه بسیار مهمی برای کسانی بود که می کوشیدند از آنچه «فجایع جنگ» می نامیدند، بکاهند. یکی از موضوعات اصلی این کنفرانس نیز، مصونیت امدادرسانان در زمان جنگ بود که با توجه به چندین تجربه موفق قبلی، با استقبال اکثر کشورهای جهان همراه بود.

کشورهای مصر و ترکیه رسماً درخواست کردند که کشورهای اسلامی اجازه داشته باشند، از آرم «هلال احمر» برای گروههای امدادرسان در زمان جنگ استفاده کنند. کشور ایران نیز رسماً در خواست کرد که به جای صلیب سرخ و هلال احمر، نشان ویژه خود را داشته باشد: «شیر و خورشید سرخ» که نمادی ملی بود و بر پرچم ایران نیز جای داشت. این درخواست‌ها مباحث گسترده‌ای را به دنبال داشت و با مخالفت‌های بسیاری نیز رو به رو شد. سرانجام کشورهای جهان درخواست ایران را پذیرفتند اما برای استفاده از هلال احمر، استفاده از این نشان را به کشورهای مصر و ترکیه محدود کردند و سال‌ها بعد کشورهای اسلامی دیگر نیز اجازه یافتند تا از هلال احمر استفاده کنند.

تاسیس جمعیت شیر و خورشید سرخ

نخستین رویکرد تشکیل مؤسسه خیریه امدادی در ایران تحت حمایت دولت در سال 1301 خورشیدی صورت گرفت. در این سال به کوشش دکتر امیراعلم اقداماتی برای تأسیس شیر و خورشید با حمایت دولت انجام شد. در سال 1301، دکتر امیراعلم مقررات وضع شده از سوی صلیب سرخ جهانی برای جمعیت‌ها را ترجمه و در اختیار احمد شاه قاجار، پادشاه وقت ایران قرارداد تا شاه آن را مطالعه کرده و مقدمات تشکیل جمعیت فراهم شود.

بر اساس این متن ترجمه شده، نظامنامه اساسی (اساسنامه) جمعیت شیرو خورشید سرخ ایران تهیه و در اسفند ماه 1301 شمسی به امضای ولیعهد، محمد حسن میرزای قاجار رسید. این اساسنامه در 10 فصل و 60 ماده تهیه شده و برابر مقدمه? آن، ریاست افتخاری جمعیت با ولیعهد بود.

اگر چه به روایت دکتر امیراعلم، شاه و ولیعهد با طفره رفتن‌های مکرر، از شرکت در مجلس که به منظور افتتاح جمعیت برپا شده بود، خودداری کردند، اما نخستین جلسه رسمی کمیته مرکزی جمعیت در مرداد ماه سال 1302 تشکیل گردید. جمعیت شیر و خورشید سرخ نخستین و بزرگترین جمعیت خیریه ایران است که عهده دار وظایف مهم و متعددی در مسائل مربوط به امداد رسانی در حوادث غیرمترقبه و امدادی، تأسیس بیمارستان و درمانگاه، تهیه دارو و تجهیزات پزشکی، تربیت پرستار، نگهداری از کودکان بی سرپرست، ارائه برنامه‌های ویژه برای جوانان و برخی فعالیت‌های عمرانی در داخل و خارج از کشور بوده است.

هلال احمر در ایران

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در بهمن ماه 1357، دولت ایران در سال 1980 رسماً به فدراسیون جهانی اعلام کرد که از این پس به جای نماد شیر و خورشید سرخ، همانند دیگر کشورهای اسلامی از «هلال احمر» استفاده خواهد کرد. فدراسیون جهانی صلیب سرخ و هلال احمر نیز اعلام کرد که استفاده از آرم «شیر و خورشید سرخ» به شکلی انحصاری در اختیار ایران است و اگر نظام سیاسی موجود، تمایلی به استفاده از این آرم ندارد، این حق ملغی نمی‌شود.

 بنا به اعلام این فدراسیون، دولت ایران در هر زمانی که بخواهد می‌تواند از نشان شیر و خورشید سرخ استفاده کند و تمامی کشورهای عضو فدراسیون باید به این آرم احترام بگذارند و این آرم، بار حقوقی کاملاً برابر با صلیب سرخ و هلال احمر دارد.

تحقیق درمورد جمعیت هلال احمر

جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران یک سازمان غیرانتفاعی ایرانی و عضوی از نهضت بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر است و در داخل کشور ایران و در برخی موارد در دیگر مناطق جهان به فعالیت‌های امدادی و بشردوستانه فعالیت دارد. این سازمان دارای سازمان‌های زیرشاخه متعددی است که طیف گسترده‌ای از خدمات پزشکی، بهداشتی، آموزشی و امدادی را در بر می‌گیرند.

تاریخچه جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران

اهداف جمعیت هلال احمر

1- تلاش برای تسکین آلام بشری و تامین احترام انسانها

2- کوشش در جهت برقراری دوستی و تفاهم و صلح پایداری میان ملتها

3- حمایت از زندگی و سلامت انسانها بدون در نظر گرفتن هیچ گونه تبعیض میان آنها

وظایف جمعیت هلال احمر

1-ارائه خدمات امدادی در هنگام بروز حوادث و سوانح طبیعی مثل زلزله ،سیل و غیره در داخل و خارج کشور

2- ارائه کمکهای اولیه در حوادث غیر مترقبه به وسیله امدادگران.

3- برنامه ریزی واقدام در جهت آمادگی مقابله باحوادث و سوانح و آموزش عمومی در این زمینه.

4- ارسال کمک و اعزام عوامل امدادی و درمانی به سایر کشورها درصورت لزوم.

5- کمک به امر توانبخشی و ارائه خدمات اجتماعی در جهت تسکین آلام آوارگان – پناهندگان ، معلولین ، ایجاد حس تعاون تفاهم ،دوستی ونیکوکاری بین مردم.

6-تلاش در جهت تسکین آلام بشری و کمک به امر سلامت و دفاع از ارزشهای انسانی.

7- اداره امور جوانان جمعیت و توسعه مشارکت جوانان در تصمیم گیریها و فعالیتهای مربوط به آنها آموزش آنان جهت آماده ساختن در انجام خدمات امدادی و عام المنفعه.

8- کمک به تهیه دارو و وسایل وتجهیزات پزشکی مورد تیاز مراکز بهداشتی که درمانی و آموزش کشور باموافقت وزارت بهداشت.

 نویسنده: محمد ارزه گر

آدرس سایت هلال احمر : rcs.ir  شماره تماس : 112

تحقیق درمورد جمعیت هلال احمر

جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران یک سازمان غیرانتفاعی ایرانی و عضوی از نهضت بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر است و در داخل کشور ایران و در برخی موارد در دیگر مناطق جهان به فعالیت‌های امدادی و بشردوستانه فعالیت دارد. این سازمان دارای سازمان‌های زیرشاخه متعددی است که طیف گسترده‌ای از خدمات پزشکی، بهداشتی، آموزشی و امدادی را در بر می‌گیرند.

تاریخچه جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران

اهداف جمعیت هلال احمر

1- تلاش برای تسکین آلام بشری و تامین احترام انسانها

2- کوشش در جهت برقراری دوستی و تفاهم و صلح پایداری میان ملتها

3- حمایت از زندگی و سلامت انسانها بدون در نظر گرفتن هیچ گونه تبعیض میان آنها

وظایف جمعیت هلال احمر

1-ارائه خدمات امدادی در هنگام بروز حوادث و سوانح طبیعی مثل زلزله ،سیل و غیره در داخل و خارج کشور

2- ارائه کمکهای اولیه در حوادث غیر مترقبه به وسیله امدادگران.

3- برنامه ریزی واقدام در جهت آمادگی مقابله باحوادث و سوانح و آموزش عمومی در این زمینه.

4- ارسال کمک و اعزام عوامل امدادی و درمانی به سایر کشورها درصورت لزوم.

5- کمک به امر توانبخشی و ارائه خدمات اجتماعی در جهت تسکین آلام آوارگان – پناهندگان ، معلولین ، ایجاد حس تعاون تفاهم ،دوستی ونیکوکاری بین مردم.

6-تلاش در جهت تسکین آلام بشری و کمک به امر سلامت و دفاع از ارزشهای انسانی.

7- اداره امور جوانان جمعیت و توسعه مشارکت جوانان در تصمیم گیریها و فعالیتهای مربوط به آنها آموزش آنان جهت آماده ساختن در انجام خدمات امدادی و عام المنفعه.

8- کمک به تهیه دارو و وسایل وتجهیزات پزشکی مورد تیاز مراکز بهداشتی که درمانی و آموزش کشور باموافقت وزارت بهداشت.

 نویسنده:محمد ارزه گر

آدرس سایت هلال احمر : rcs.ir  شماره تماس :112